Het Onvoorwaardelijk Basisinkomen – een verraad aan de werkende klasse?

arbeidersklasseHet onvoorwaardelijk basisinkomen (OBi) zou werk zijn betekenis ontnemen, wordt wel eens gezegd. Sommigen zeggen zelfs dat het een onherstelbaar verraad aan de aspiraties van de werkenden is. Een reactie van Enno Schmidt.

De werkenden – dat zijn toch alle mensen. Er is echter ook een idee van een werkende klasse die zich heeft afgezonderd. Die maakt zich druk om haar machteloosheid. Die heeft zich strijdlustig ingegraven. Ze heeft dat wat haar toebehoort, niet in bezit genomen. Werk. Ze heeft niet gezegd: de arbeid die ik verricht, dat is mijn werk. Omdat het mij interesseert. Omdat het mijn leven, mijn tijd, een zinnige invulling geeft. Ze heeft het recht op werk, dat ieder mens heeft, uit handen gegeven. Anderen moeten jullie nu werk geven.

Wanneer er gesproken wordt over ‘recht op werk’, dan wordt daar eigenlijk altijd inkomenszekerheid mee bedoeld. Het gaat niet om werk. Er is geen besef van werk onder de werkende klasse. Er is een systeem van afhankelijkheid in het leven geroepen, die zonder veel fantasie bestreden wordt, die deze afhankelijkheid tot gevolg heeft. Terwijl het de zogenaamde werkende klasse – die op die manier niet meer bestaat – niet om het werk te doen is, maar om een inkomen. En ze heeft deze twee verwisseld. Daarmee heeft zij zichzelf machteloos gemaakt. Iedereen heeft recht op werk. Dat is hetzelfde als het recht op leven. Wat is werk anders dan leven? Het is een relevant, actief, uitdagend, deel van mijn leven. Dit recht op werk wordt door de gemeenschap erkend door middel van een inkomen.

Mijn recht om te werken wordt mij door de samenleving gegeven in de vorm van geld waar ik van kan leven, in de vorm van een inkomen. Maar mijn werk, dat ben ik. Mijn werk is niet mijn inkomen. Het inkomen stemt in met mijn bezigheid. Maar het schrijft haar niets voor, het stelt haar in staat. Mijn leven behoort mij toe, net zoals mijn werk. Wat het voort brengt, dat is voor anderen. De ideologie van ‘de werkenden’ negeert de vrije mens en strijdt er voor dat mensen tegen goede voorwaarden gekocht worden. Dat werk gekocht wordt, dat mensen gekocht worden, dat ik mijzelf moet verkopen om te overleven, daar hebben deze ‘hard werkenden’ niets tegen. Ze bedelen en knokken om tegen enigszins gunstige voorwaarden gekocht te worden. Zo mogelijk moet iedereen gekocht worden. Het recht om gekocht te worden, dat bestaat niet. Daarom lukt het op deze manier, met deze claim, ‘recht op werk’, natuurlijk niet. Waar het met geweld geprobeerd wordt, leidt het tot asociaal misbruik en onzinnige verspilling van tijd.

Het onvoorwaardelijk basisinkomen geeft het werk haar betekenis terug. De ideologie van ‘de harde werkers’ heeft die van jullie afgepakt. In het gedachtegoed van deze kaste is werk synoniem met slavernij. Met amper leefbare voorwaarden en vrije tijd. Vandaar de naam ‘vrije tijd’. Omdat het werk onvrij is. Omdat werken betekent, dat je moet doen wat iemand je opdraagt. En daarop wil je ook nog eens recht hebben? En dan geen verantwoordelijkheid nemen: voor de overgave, voor de verkoop, voor het schelden op de koper. Om in de vrije tijd daarmee in het reine komen? Er is nauwelijks een grotere miskenning van werk dan de eis van volledige werkgelegenheid. In plaats van werken toe te staan. In plaats van mensen dingen te laten doen, hen werk te gunnen.

Het onvoorwaardelijk basisinkomen is slechts een basisinkomen. Door het leggen van een financieel vangnet schept het ruimte in de samenleving voor de vrije mens. Daar wordt allang naar uitgezien, maar de tijd is nu daar. Het extra inkomen dat nodig is in geval van een speciale behoefte, bijvoorbeeld bij een handicap, blijft gewoon bestaan. Dat de beloning van werk waardering weerspiegelt, nuance aanbrengt en status geeft, dat blijft zo met het onvoorwaardelijk basisinkomen. Dus ook dat een vergoeding een stimulans kan betekenen en werk volgens marktwetten betaald wordt, zoals nu. Het onvoorwaardelijk basisinkomen is geen oproep om niet te werken. Het wijst alleen de controle en beknotting van anderen af. Het is een ontkoppeling van werk en inkomen en biedt meerwaarde aan het alledaagse levensonderhoud en tegenwicht aan de totalitaire rariteit van de ideologie van betaalde arbeid. Er is meer in de wereld dan dat waarvoor betaald wordt.

Nadenken over het basisinkomen bijvoorbeeld, dat wordt nog niet betaald.

Op 19 augustus 2015 door Enno Schmidt gepubliceerd als Bedingungsloses Grundeinkommen – ein Verrat an der Arbeiterklasse? op
http://www.grundeinkommen.ch/bedingungsloses-grundeinkommen-ein-verrat-an-der-arbeiterklasse/

Vertaling © Florie Barnhoorn

Hoe Henry George’s principes werden vernaggelt naar een Monopolyspel

Link

monopoly-game-cover-2011

Geschiedenis is gevuld met verrassende verhalen over hoe mensen en ideeën zijn verbonden. Eén zo’n verhaal is de oorsprong van het meest populaire bordspel in de moderne geschiedenis. Het is een Amerikaanse klassieker: elke nieuwe generatie van Monopoly spelers leert er van te houden en zich (onschuldig) over te geven aan haar, meedogenloze, hebzuchtig impulsen. Spelers beginnen het spel als gelijken. Geluk – en een beetje de strategie – maakt uiteindelijk dat een speler alle anderen te domineert. Die speler eindigt met het vergaren een enorme fortuin in contanten en vastgoed. De meeste Monopoly spelers weten niet (zijn niet geïnteresseerd in) dat dit spel was oorspronkelijk het product is een passie voor sociale en economische rechtvaardigheid.

magie-elizabeth-1890In de late jaren 1800, werd een jonge vrouw genaamd Elizabeth Magie door haar vader ingevoerd in de geschriften van Henry George. Ze werd uiteindelijk een van de vele mensen die de taak op zich namen anderen te leren van wat zijn hadden geleerd door het bestuderen van  Vooruitgang en Armoede (Progress and Poverty) en andere werken George’s.
Samenwerkend met vrienden in haar woongemeenschap in Brentwood, Maryland, creeerde Elizabeth Magie The Landlord’s Game. Ze vroeg daarvoor octrooi aan, dat werd verleend op 5 januari 1904 (No. 748.626). Ze legde uit dat het een spel was voor de “praktische demonstratie van het huidige systeem van het land-grabbing met alle gebruikelijke uitkomsten en gevolgen.”

landlords-game-board-1904De nog jonge, alleenstaande vrouw, Elizabeth – of “Lizzie” zoals ze werd genoemd – werd een regelmatige bezoeker van de Single Tax enclave van Arden, Delaware. Dit was rond 1903. Of het nu in haar eentje was of samen met andere Single Taxers in Arden, werkte Lizzie verder aan het ontwerp van The Landlord’s Game als een manier om uit te leggen hoe het systeem van de politieke economie Henry George’s in het echt zou werken.

 

Arden’s bezienswaardigheden. Stephen’s Theater en de ambachtelijke winkel
voor een close-up van het speelbord gebruikt in Arden, klik hier.

De eerste commerciële versies van The Landlord’s Game

In 1906  verhuisde Elizabeth naar Chicago, Illinois, waar ze Albert Phillips ontmoette en in 1910 met hem trouwde, . Ik ben niet in staat geweest om te vinden dat Albert een volgeling van Henry George is geweest, maar blijkbaar vond hij de inspanningen van zijn vrouw sympathiek. Op een gegeven vestigde Elizabeth en een aantal andere aanhangers van Henry George in 1906 de Economisch Game Company in New York, die  The Landlord’s Game publiceerde.

Spoedig daarna  verhuisden Elizabeth en Albert naar Clarendon, Virginia, in de omgeving van Washington DC en kreeg Elizabeth uiteindelijk een patent op een nieuwe editie van The Landlord’s Game in 1924 (No. 1.509.312) onder haar getrouwde naam Elizabeth Magie Phillips. Deze nieuwe editie, gepubliceerd door de Washington, DC firma, Adgame Company, verscheen in 1932 en bevatte andere straatnamen en veranderingen in het uiterlijk van het speelbord. Belangrijker is dat de nieuwe editie een alternatieve set spelregels bevatte en  ook een tweede naam voor het spel, Welvaart. (Prosperity)

landlords-game-and-prosperity-board-1924landlords-game-and-prosperity-box-1924
 

Connecties met Academe

nearing-scott-1910Rond 1900 werd Scott Nearing ingevoerd in het spel door Lizzie Magie of een der andere bewoners van Arden. Hij was op dat moment een full-time inwoner van Arden. Nearing werd ​​lid van de economische afdeling van de Universiteit van Pennsylvania in 1906, waar hij The Landlord’s Game in zijn onderwijs ging gebruiken. Zijn steun aan de voorstellen van Henry George’s om publieke inkomsten verhogen uitsluitend via degenen die grond in eigendom hadden, en zijn verzet tegen kinderarbeid, zorgde dat hij door de universiteit in 1915 werd ontslagen.

Burton H. Wolfe, in “de monopolisering van Monopoly” (San Francisco Bay Guardian, 1976), zegt dat “Nearing  The Landlord’s Game met zijn broer Guy Nearing, gespeeld heeft die in de Henry George single-tax gemeenschap van Arden, Delaware woonde. ” Vervolgens:

Terwijl de studenten en enkele single-taxers het spel speelden, begon er een process van … verandering van de spelregels. De belangrijkste verandering is dat in plaats van bij de landing op een woning blok alleen maar de huur betaald moet worden, konden de spelers ook een veiling houden om het blok te veropen. Ze maakten ook hun eigen spelborden, zodat ze de eigendommen in het spel van Lizzie Maggie konden vervangen met die in hun eigen steden en landen; Dit maakte het spelen realistischer. Terwijl zij hun eigen spelborden maakten (meestal geschilderd op linnen of olieoek) veranderen ze de titel van “The Landlord’s Game” naar “Auction Monopoly” (veilingmonopoly) en later alleen “Monopoly”.

Burton Wolfe vertelt ons ook dat een jonge Rexford E. Tugwell één van de spelers was. Een van de eigen studenten van Tugwell’s, Priscilla Robertson – die lange tijd redacteur wasvan De Humanist – vertelde de volgende details over de vroege geschiedenis van het spel: “In die dagen kopieerde degene die ook een Monopoly wilden spelen, het spelbord op een stuk linnen doek tekende het in krijt. Het werd als een erezaak beschouwd om het niet te verkopen aan een commerciële fabrikant, omdat de groep van single-taxers stonden te popelen om het kapitalistische systeem te verslaan. ” (Ik ben verplicht om op te merken dat de single-taxers die principes van Henry George’s deelden een aanzienlijke verkeerde voorstelling zaken over de doelstellingen hadden. Het overwinnen van het monopolie in al zijn vormen (maar, in het bijzonder, het monopolie van de natuur), en niet het kapitalisme, was -.en is – de zaak die toen en vandaag aan de dat omarmd wordt.)

Andere schrijvers vertelden dat het spel werd gespeeld door studenten aan de Princeton University en Haverford College. Wijzigingen zijn aangebracht in het ontwerp van het speelbord en het groeperen van sommige eigendoomen, zodat gebouwen konden worden toegevoegd aan de locaties en het verhogen van het bedrag van de huur in dat rekening werd gebracht op basis van het aantal gelijke eigendommen.

In de late jaren 1920, werd door studenten en anderen een versie van het spel gespeeld dat nogal wat van Elizabeth’s ontwerp had ingeleverd.Het spel is thans algemeen bekend als “Monopoly.” Een jonge student aan de Universiteit van Williams (Reading, Pennsylvania) produceerde een commerciële versie onder de naam Financiën, maar het spel was in wezen Monopoly.Toen verhuisde een vrouw genaamd Ruth Hoskins die het spel geleerd in Indianapolis naar Atlantic City, New Jersey en vermoedelijk creëerde zij de versie met de Atlantic City straatnamen.

Daarna wordt de situatie nog ingewikkelder. Het spel werd geïntroduceerd door (Kolonel) Eugene  en Ruth Raiford, vrienden van Ruth Hoskins, Charles Todd, die in Germantown, Pennsylvania woonden. Daarna introduceerde Charles Todd het spel bij Charles en Esther Darrow. Eugene Raiford, Charles Todd en Esther Jones Darrow al volgden de Quaker Westtown School 1911-1914 of 1915. De daaropvolgende verband met Atlantic City kwam als gevolg van de nauwe betrokkenheid van de Westtown School School met de Atlantic City Friends ‘. Zoals Todd later herinnerde:. “De eerste mensen die we het geleerd hebben nadat we het zelf hadden gelerd waren Darrow en zijn vrouw Esther…. Het was helemaal nieuw voor hen …. Darrow vroeg me of ik de spelregels wilde opschrijven en dat deed ik… en gaf ze Darrow. ”

Entree Charles Darrow en Parker Brothers

monopoly-game-box-1936darrow-charles-1936Tijdens de afgelopen decennia, kwamen details boven over hoe het spel Monopoly in commerciele handen kwam – en de winst uit de verkoop werd gemonopoliseerd – deze zijn aan het licht gekomen als gevolg van omstandigheden die niet konden worden gecontroleerd door Parker Brothers.

Charles Darrow was de eerste die profiteerde van de evolutie en de populariteit van het spel. Hij verzekerd zich van een auteursrecht voor zijn verbeterde editie van het spel in 1933. De vertrouwde kartonnen bord, verpakt in een witte doos, werd geproduceerd en lokaal in Philadelphia verkocht. In 1935 diende Darrow het spel in bij de US Patent Office en hem werd een octrooi verleend. De oorsprong van het spel werd blijkbaar niet op prijs gesteld door de griffiers van het Octrooibureau. De verkoop van het spel rees als paddestoelen uit de grond en Charles Darrow werd rijk. Parker Brothers werd een groot bedrijf via de winst van Monopoly.

landlords game 1939

Uitdagingen voor Monopoly Monopoly ‘s

Een groot deel van het krediet voor de recente interesse in The Landlord’s Game, Elizabeth Magie Phillips en de aansluiting op de economische en sociale filosofie van Henry George’s behoort tot Ralph Anspach.

In 1973, terwijl hij aan de economische faculteit van de San Francisco State University werkte, ontwierp Professor Anspach een nieuwe game, dat hij Anti-Monopoly noemde. Toen Anspach’s spel in de winkelrekken begon te concurreren met Monopoly, diende General Mills (opvolger van Parker Brothers) een rechtszaak tegen Proessor Anspach in voor octrooi-inbreuk. Een tien jaar durende juridische strijd volgde, waarin de lagere rechter daadwerkelijk besloot dat  duizenden exemplaren van anti-monopolie vernietigd moesten worden.

Professor Anspach presenteerde het historische bewijs waaruit bleek dat Charles Darrow het spel in wezen vrijwel zonder verandering in het ontwerp of de regels had overgenomen van de versie die door Charles Todd werd gebruikt. De details van de juridische strijd om de eigendomsrechten te herwinnen was ooit te vinden op de  Anti-Monopoly website, maar die is verdwenen, de teksten staan nog wel op archive.org https://web.archive.org/web/20141216185103/http://antimonopoly.com/.

Om terug te komen Elizabeth Magie Phillips

Verwijzingen naar Elizabeth’s inspanningen verschijnen Georgistische tijdschriften. In een nummer uit 1926 van Land and Freedom, werd aangekondigd dat “een groep van Single Taxers overweegt een nieuwe en verbeterde uitgave van de Landlord’s Game te presenteren.” Elizabeth bleef ook een actieve Single-taxer en wasin 1931 afgevaardigde naar het Henry George congres dat in oktober werd gehouden in Baltimore, Maryland.

Parker Brothers kochtElizabeth’s patent  in 1932 voor $ 500, onder voorwaarde dat Parker Brothers The Landlord’s Game alsook Monopoly zou blijven publiceren. Burton Wolfe beschrijft een vergadering van de Parker Brothers’ president, Robert Barton en Elizabeth:

Zo Barton ontmoette Lizzie Magie, en vroeg haar of ze veranderingen in haar spel zouden accepteren. Volgens Barton’s herinnering, antwoordde ze als volgt: “Nee, dit is om de Henry George theorie van enkele belastingen te leren, en ik zal niet mijn spel veranderd willen zien, op welke wijze dan ook.” John Droeger uit San Francisco, de advocaat die stelling lg-1903_arden-board
nam en legde Barton uit waarom naar zijn mening Lizzie Magie  op die manierantwoordde : “Ze was een rabiate Henry George belasting-volger, een echte evangelist, en deze mensen veranderen nooit.”

magie-elizabeth-newspaper-storyIn januari 1936 interview de  The Washington Star  Elizabeth en haar werd gevraagd “hoe ze zich voelde over het krijgen van slechts $ 500 voor haar octrooi en geen enkele royalties”. Ze antwoordde dat het in orde vond “ze heeft nog nooit een dubbeltje geweld zolang het belastingidee van Henry George maar werd verspreid naar de mensen van het land. ”

Een derde editie van The Landlord’s Game werd gepubliceerd door Parker Brothers in 1939, maar het bedrijf deed niets om het te promoten. In feite, werd het spel bijna onmiddellijk teruggeroepen uit winkels en bijna elke onverkochte exemplaar vernietigd. Vandaag de dag, zijn er zeer weinig kopieën overgebleven. In overeenstemming met de overeenkomst met Elizabeth, kwam het spel  met twee sets van regels. Echter, alleen de regels die auteursrechtelijk waren beschermd door Parker Brothers werden daadwerkelijk verkocht met het spel. Aankopers moesten via contact met Elizabeth Magie Phillips de alternatieve regels zien te verkrijgen. Opmerkelijk genoeg zijn Elizabeth regels zijn beschikbaar op de website van Hasbro .

Een essay geschreven door Elizabeth verscheen in de september-oktober 1940 over de kwestie van Land and Freedom, onder de titel “Een woord aan wijs” Zelfs in haar dalende jaar, drong ze de Single Taxers aan tot actie:

Wat is de waarde van onze filosofie als we niet ons uiterste best doen om het toe te passen ? Om gewoon een ding te weten is niet genoeg. Om er door ons alleen maar over te spreken of te schrijven is niet genoeg. We moeten er op grote schaal  iets aan doen om vooruitgang te boeken. Het zijn moeilijke tijden, en drastische maatregelen zijn nodig. Om indruk op de menigte te maken die de moeite waard is, moeten we  in drommen naar de heilige  van de mannen gaan waar we achteraan zitten. We moeten niet alleen vertellen, maar laten zien hoe en waarom en waar onze vorderingen kunnen worden gezien in een aantal feitelijke situaties ….

Elizabeth Magie Phillips overleed in 1948 in Arlington, Virginia.

Fast-Forward to History Detectives

In 2004, werd door een inwoner van Arden, Delaware contact opgenomen met de producenten van het televisieprogramma History Detectives om hulp het identificeren van de geschiedenis van een houten bord, dat in zijn familie was sinds het begin van 1900. Onderzoek naar de oorsprong van The Landlord’s Game bracht de History Detectives naar Philadelphia om Dan Sullivan te interviewen, toenmalig directeur van het Philadelphia Henry George School, met betrekking tot het verband tussen het ontwerp en de doelstellingen van het spel en de leer van Henry George. Helaas, deze aflevering van History Detectives – uitzending op 28 juni 2004 – is niet beschikbaar voor het bekijken op de website van het programma. De episode is heruitzending van tijd tot tijd. Kijk er naar uit.

Voor meer informatie over het spel en het monopolie van de verhuurder

Thomas Forsyth is een van de meest deskundige verzamelaars van het originele spel borden en stukken met betrekking tot The Landlord’s Game.Hij heeft een gedetailleerde geschiedenis van het spel, dat op kan worden onderzocht samengesteld The Landlord’s Game.

monopoly man