Apple, Google, Facebook en Amazon zijn $ 1 biljoen waard, en leiden maar tot 150.000 banen. Het is tijd om de toekomst van werk te herevalueren.
Kijk. Robots vervangen menselijke werknemers over de hele wereld, en zelfs ‘s werelds grootste tech-bedrijven zijn niet in staat voldoende banen te creëren om evenwicht te bewaren. Hieronder laat het CBS programma 60 minutes een aantal van de meest high profile voorbeelden van robo-arbeid zien dat het menselijk ras opzij zet: robots sorteren, robots produceren, robots handelen in aandelen, oh jee. Robots doen het werk dat mensen vroeger deden, elk van hen elimineert werkgelegenheid. Sommige van deze robots zijn eigenlijk al goedkoper dan Chinese arbeiders. Dus zelfs arbeiders in ontwikkelingslanden zullen met robots om banen strijden.
De horeca is niet veilig, er zijn al kelner-vrije restaurants . Wat erger is, is de sector informatietechnologie, die grote hoop voor de toekomst in het scheppen van werkgelegenheid, kan het verschil niet maken van het . Ze komt niet eens in de buurt.
De botste manier waarop dit wordt omlijst komt aan het einde van het stuk: Google, Amazon, Apple en Facebook samen goed zijn voor meer dan $ 1 biljoen dollar aan marktkapitalisatie. Toch hebben ze maar voor ongeveer 150.000 mensen werkgelegenheid. Dat is minder dan de helft van het aantal mensen dat voor General Electric werkt. En het is ongeveer het aantal mensen dat de Amerikaanse arbeidsmarkt elke maand betreedt. Met andere woorden, het is een farce te geloven dat tech-reuzen, internet-startups, en app-ontwikkelaars ooit in staat zullen zijn om hetzelfde aantal mensen te laten werken dat ooit dienst deed in productie van goederen.
De wereld is fundamenteel aan het veranderen, de economische aannames die nu onze samenleving omgorden zullen in een paar decennia zinloos zijn. Wij kunnen ons maar beter klaarmaken voor die verschuiving – als we onze huidige sociaal-economische structuur niet aanpassen, krijgen we massawerkloosheid en maatschappelijke chaos. We moeten grondig gaan hervormen, niet alleen ons beleid, maar onze houding ten opzichte van werk. We gaan moete
Wat is het nut van een samenleving met een 40-urige werkweek, wanneer robots al het zware werk doen?
We hebben een paar opties te overwegen: de verstandigste zou zijn om te streven naar iets als een gegarandeerd minimuminkomen. Als robots ons werk doen, moet dat iedereen ten goede komen, en niemand mag in de kou blijven staan. Onder het huidige regime, zullen alleen de eigenaren van robots kunnen profiteren van de opkomst van automatisering. De rijken zullen rijker worden, de massa werkloos. En onrustig.
Omdat er gewoon niet genoeg werk is voor de gehele bevolking, zullen we ons moeten verantwoorden voor het tekort, en erkennen dat werk voor de mens niet langer de voornaamste bijdrage aan de samenleving is. Als we onze kapitalistische economie willen handhaven, dan gaat het er naar toe dat er een basistoelage aan de burgers wordt toegekend die niet is verbonden aan de arbeidsmarkt – want straks kloppen de cijfers gewoon niet meer. Er zal geen sprake zijn van realistische route naar volledige werkgelegenheid als robots goedkoper, efficiënter en flexibeler worden dan de mens.
Dus we moeten toe naar het verstrekken van een vast jaarsalaris iederen. Roboteigenaars belasten om betaalbaar te maken, anders zullen ze spoedig rijker dan God zijn. Of, zoals Yglesias[1] suggereert, zouden we
prive-eigendom van ideeën en natuurlijke hulpbronnen af kunnen schaffen. Dan door het belasten van verontreiniging, land, congestie en andere externaliteiten we voldoende inkomsten moeten genereren om een fatsoenlijke sociaal minimum te garanderen en mensen kunnen doen wat ze willen. Sommige mensen zullen hun hobby’s redelijk goed af te stemmen via een soort arbeidsmarkt terwijl anderen dat niet kunnen, maar de maatschappij zal niet worden georganiseerd rond “hard werken of anders zult je verhongeren en dakloos zijn”-model omdat er niet objectief een tekort aan voedsel en huizen of wat dan ook is.
Of we moeten drastisch werkloosheidsuitkeringen uit breiden en stroomlijnen en werkloosheid destigmatiseren .
Goede zaak dus, dat dit spook komt dreigende op een moment van politieke verlamming. In tegenstelling tot het omgaan met de wereldwijde klimaatverandering of immigratie, hebben we hebben maar een paar jaar nodig om dit soort hervormingen op gang te laten komen, maar ik denk dat we niet op tijd klaar zijn, zeker omdat wat ik hiervoor voorgesteld heb het hoofd van een Tea Parier zal doen ontploffen.
Het is mogelijk dat de opkomst van het robot-personeelsbestand zou kunnen eindigen als een grote zegen voor de samenleving, we moeten gewoon onze aannames en het beleid bijstellen om het zo te laten zijn. Met een beetje geluk en progressiviteit, kunnen we toch in staat zijn een slanke variant van die werk-free techno-utopieën waar we in het verleden van gedroomd hebben in te voeren. Of, natuurlijk, kunnen we een duik nemen in een dystopische, door ongelijkheid geteisterd hell-hole, waar een paar titanen van de industrie profiteren van de winsten van robotarbeid, terwijl de rest van ons hopeloos in een sloppenwijk een cyberpunk-achtige toekomst te gemoed gaan. Het is onze keuze.
Auteur: Brian Merchant
[1] http://www.slate.com/blogs/moneybox/2012/04/05/slouching_toward_utopia.html
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.