De echte geschiedenis van het fooien geven


Fooien geven is eigenlijk behoorlijk fucked up, wanneer je iemand fooi geeft, heb je meestal het gevoel dat je iets goeds hebt gedaan. Maar echt, het Amerikaanse fooiensysteem was speciaal ontworpen om bevrijde slaven arm te houden en witte mensen goedkope arbeiders te geven. Er is een sterk argument dat het dat vandaag nog steeds zo is.
Het einde van de Amerikaanse burgeroorlog zorgde ervoor dat rijke zakenmensen een enorme bron van gratis arbeid verloren. Maar dat weerhield hen er niet van door te gaan met het misbruik maken van de voormalige slaven die ze al meer dan 200 jaar hadden misbruikt.

Ondernemers wilden nog steeds gratis werknemers en extra geld in hun zakken. Dus de spoorweg en opkomende restaurantindustrie vochten en wonnen de mogelijkheid om pas bevrijde slaven in dienst te nemen zonder ze loon te betalen. In plaats daarvan dwongen ze hen om te leven van fooien betaald door klanten. Fooi vond zijn weg naar de eerste minimumloonwet in 1938. Als gevolg hiervan werden industrieën die het geven van fooien toestonden over het algemeen vrijgesteld van het betalen van het minimumloon. Ik weet wat je denkt. “wauw dat is vreselijk” Maar wat nog erger is, is dat sindsdien niet veel is veranderd voor fooien. Het Amerikaanse federale minimumloon voor getipt personeel is slechts 2 dollar en 13 cent per uur. En in 17 staten kunnen bedrijven legaal werknemers betalen die laag zijn. Slechts zeven staten eisen dat bedrijven getelde werknemers hetzelfde minimumloon betalen als alle anderen. Zelfs in sommige staten waar het reguliere minimumloon is gestegen, bleef het befooide minimumloon achter, en het zou geen verrassing moeten zijn wie het meest wordt genaaid: Minderheden en vrouwen. Beide werken in de restaurantindustrie tegen hogere tarieven. Mensen met een kleur vormen 40% van de fooien en vrouwen meer dan 60%. Blanke mannen in de restaurantindustrie hebben de neiging om de banen met de grootste salarissen te krijgen. Terwijl zwarten, Latino’s en vrouwen eerder posities innemen die dichter bij de armoedegrens liggen. Onderzoek toont aan dat witte werknemers in de horeca betere fooien krijgen dan minderheden die daar werken.

Deze erfenis van ongelijkheid moet stoppen omdat het voor niemand goed werkt! Restaurantmanagers die het fooiensysteem hebben afgeschaft en het hebben vervangen door eerlijke, stabiele lonen, melden dat de algehele beloning voor werknemers, klantenservice en eten is verbeterd. We moeten niet toestaan ​​dat een racistische oplichting van meer dan honderd jaar geleden arbeiders vandaag nog pijn doet.

 


 

 

De Wereld als Slavenkolonie

De wereld is een slavenkolonie. Die slavenkolonie wordt gerund en beheerd door één misdaadsyndicaat. De populatie van de kolonie bestaat uit twee soorten mensen: de eigenaren, en de slaven.

Het geloof dat een bepaalde groep mensen het recht heeft om te heersen over anderen zorgt voor tirannie en slavernij. Een heersende klasse kan haar positie alleen maar in stand houden door continu geweld te initiëren tegenover de overheerste klasse. Helaas begrijpen de gemiddelde burgers hier niets van en geloven ze dat de heersende klasse er is om ze te beschermen waardoor ze gedwee meewerken aan de instandhouding van hun eigen slavernij.

Uiteraard vereist het runnen van zo’n misdaadsyndicaat een organisatiestructuur. In de huidige situatie is het syndicaat daarom onderverdeeld in een aantal afdelingen, elk met een eigen functie.

– Het strategisch topmanagement

Hier bevindt zich de top van het syndicaat. Het zijn de eigenaren ervan. Hier worden de strategieën ontwikkeld die de macht en rijkdom van deze top moeten vergroten. Daarnaast wordt hier bepaald hoe de andere afdelingen moeten functioneren. Die andere afdelingen werken als instrumenten ten bate van de macht en rijkdom van deze top. De leden komen met enige regelmaat bij elkaar in “denktanks” zoals de Bilderberggroep. Alleen binnen dit strategisch topmanagement is de volledige agenda van het syndicaat bekend.

Deze afbeelding van een vorige Bilderbergbijeenkomst laat mooi zien hoe de leden die uitgenodigd worden voor Bilderberg zelf weer verder in contact staan met de lagere lagen van het management. Klik op het plaatje voor vergroting.

– Het uitvoerend management

Dat zijn de regeringen van de wereld. Zij zijn de uitvoerende organen van het syndicaat. Deze afdeling vaardigt (op bevel van het topmanagement) de regels (wetten) uit waaraan de slaven zich moeten houden, voert de dagelijkse controle, bestuurt het geweld dat op de slaven losgelaten wordt (leger, politie) en int de belastingen die indirect bijdragen aan het verdienmodel van het syndicaat. Het is het dagelijks management en het dient als incassobende, slavendrijver en bestraffer. Deze afdeling vormt voor de top een potentieel risico omdat ze beschikt over wapens. Dit risico wordt onschadelijk gemaakt door deze afdeling volledig financieel afhankelijk te maken van het topmanagement door middel van onaflosbare schulden.

De locatie van het dagelijkse management voor de slavenplantage met de naam Nederland. Er wordt momenteel hard gewerkt om deze laag overbodig te maken en een aantal van deze landelijke besturen te verenigen in Brussel.

– Het commercieel management

Dat is het monetair/kapitalistische systeem. Dit is het uiteindelijke verdienmodel van het syndicaat. Hier wordt zoveel mogelijk waarde die de slaven met hun arbeid leveren, geconfisqueerd door het syndicaat. Deze afdeling gebruikt daarbij banken en rechtspersonen (NV’s, BV’s etc.) waarvan het topmanagement eigenaar is. Hier wordt zowel vrijwel alle arbeid geleverd door de slaven (werknemerschap) als vrijwel alle opbrengst daarvan afgenomen van de slaven. Het instrument dat hiervoor wordt ingezet is het geld/schuldsysteem.

Banken scheppen geld als schuld uit het niets met een druk op de knop op de computer en brave burgers betalen vervolgens 30 jaar die schuld terug met een flinke rente om in een huis te kunnen wonen. Schuldslavernij is een prima werkbaar management systeem, ook voor de Nederlandse burger.

– Het PR management

Deze afdeling houdt zich bezig met perceptiemanagement. Het doel is te voorkomen dat de slaven beseffen dat het syndicaat bestaat en wat de werkelijke aard ervan is. Het middel dat hiervoor gebruikt wordt, is liegen. Het doel van liegen is de slaven te laten geloven dat de afdelingen van het syndicaat (en het syndicaat zelf) niet de bedoeling hebben om op de slaven te parasiteren, maar ze te beschermen. Deze afdeling kennen we onder de noemer: media.

‘Mainstream’ media is de mind control van het misdaadsyndicaat over o.a. het Nederlandse volk. Je zet de slaven onderling tegen elkaar op door bijv. drie jaar lang te zeuren over zwarte piet of zoals op dit moment over vluchtelingen. Dit terwijl meer dan een miljoen huishoudens een hypotheek hebben die onder water staat en waar ze vele jaren van hun tijd en energie aan kwijt zijn om deze uit het niets geschapen schuld door een bank af te betalen met rente.

De bovenstaande afdelingen moeten natuurlijk bemand worden. Het syndicaat verleent hiervoor privileges aan een aantal slaven. Die privileges variëren van een bescheiden inkomen als ambtenaar, tot een topinkomen in de bancaire sector, of van lokaal bestuurder tot enige bescheiden macht als landelijk politicus etc.

In ruil voor die privileges, nemen deze slaven een afgebakende taak op zich. Veruit de meeste van deze slaven zijn zich er niet van bewust dat ze deel uitmaken van het misdaadsyndicaat. Ze overzien alleen hun eigen taak en geloven een eerzaam beroep te hebben.

De topslaven zijn zich daar vaak meer bewust van, maar hun beloning is dusdanig groot dat het belang van positiebehoud groter is dan de roep van het geweten. Slaven met een gezond ontwikkeld geweten, komen voor deze posities niet in aanmerking.

Wereldwijd is er een misdaad syndicaat actief dat continu de vrije wil en vrijheid van andere mensen onderdrukt en vernietigt. Mensen die dit doen worden ook wel psychopaten genoemd.

Deze organisatie van het misdaadsyndicaat functioneert op zich prima, maar kent een aantal kwetsbaarheden. Ten eerste werken er bij de verschillende afdelingen betrekkelijk veel mensen. Die moeten allemaal bestuurd (en betaald) worden en dat is niet erg efficiënt. Ten tweede kan het syndicaat alleen voortbestaan zolang de slaven niet beseffen dat het om een misdaadsyndicaat gaat. Dat maakt het hele systeem kwetsbaar voor plotselinge bewustzijnsgroei onder de slaven.

Om die reden, wil het strategisch topmanagement (tevens de eigenaren van het syndicaat) het met minder submanagement gaan doen. Daarnaast wil het minder afhankelijk worden van het geloof van de slaven. Het moet eenvoudiger, efficiënter en (voor de eigenaren) veiliger.

Schep zelf een probleem, wacht op een reactie van mensen en manipuleer deze reactie via de mainstream media. Bied vervolgens je oplossing aan om maatregelen door te voeren die mensen voor het probleem nooit geaccepteerd zouden hebben.

Om deze redenen, moet de organisatiestructuur op de schop. Het nadeel daarvan is dat de slaven gehecht zijn aan deze structuren, en daarom een eenzijdige verandering niet zomaar zullen accepteren. De oplossing hiervoor is het opzettelijk creëren van problemen (crisis) en het hiermee scheppen van een situatie van “overmacht”. En die overmacht moet vervolgens maatregelen rechtvaardigen die zonder die overmacht niet aanvaard zouden worden.

Maatregelen zoals directe individuele elektronische controle over het gedrag van alle slaven en een nieuw elektronisch verdienmodel (100% centraal gecontroleerd, digitaal geld) dat tevens het geweld van het uitvoerend management grotendeels overbodig maakt. De slaven kunnen dan immers bij ieder ongewenst gedrag, individueel en volautomatisch uitgesloten worden van de toegang tot voedsel en andere zaken die een levensvoorwaarde zijn voor die slaven. Zonder te kunnen teruggrijpen op anonieme contante betaling. Niet gehoorzamen betekent dan niet eten.

Daarnaast is het uitvoerend management (regeringen) nu erg versnipperd en dus is het besturen ervan omslachtig. Dit moet dus worden samengevoegd tot één afdeling (één wereldregering, met één wetgeving, één leger etc.)

Op dit moment is er dus een reorganisatie gaande binnen het misdaadsyndicaat. Dit om te voorkomen dat het “wakker worden” van de slaven het einde van het syndicaat zal betekenen.

De gemiddelde burger is zo gehersenspoeld via het onderwijssysteem en vervolgens via de ‘mainstream’ media dat ze niet eens begrijpen dat ze in slavernij leven. Doordat ze dit niet snappen en braaf de orders die ze uitgedeeld krijgen uitvoeren, scheppen gewone mensen zo de slavernij voor henzelf en die van hun buren. Zodra mensen wakker worden en ophouden hun gehoorzaamheid te verlenen aan dit systeem wordt het een stuk moeilijker voor dit globale misdaadsyndicaat om hun positie te handhaven.

Dit brengt echter wel een risico met zich mee: door alle veranderingen, zouden de slaven versneld tot ongewenste inzichten kunnen komen. Bijvoorbeeld het inzicht dat ze slaven zijn. Gerund door een misdaadsyndicaat. En dat ze zich – vóór de voltooiing van de reorganisatie – daarvan bevrijden. Ze zijn immers in een overgrote meerderheid en alleen hun geloof houdt ze gevangen….

Spannende tijden dus.

Geschreven door Pieter Stuurman http://pieterstuurman.blogspot.nl/2015/07/de-wereld-als-slavenkolonie.html

Hieronder de opgepimpte versie van achter de samenleving:

Is planeet aarde een slavenkolonie?