Ruim een eeuw lang werd onze werkweek steeds korter. Maar sinds de jaren tachtig werken we alleen maar meer. Een raadsel, want een kortere werkweek is de oplossing voor bijna alle grote problemen van deze tijd, zo stelt Rutger Bregman in dit prachtig betoog op De Correspondent [1]

Keynes waagde zich in de jaren ’30 aan een blik vooruit. In 2030, voorspelde hij, zou de mens worden geconfronteerd met zijn grootste uitdaging ooit. Wat te doen met zeeën van vrije tijd? Met een flinke slag om de arm voor nog meer ‘desastreuze fouten’ van politici, zou de westerse levensstandaard in 2030 minstens vier keer zo hoog moeten zijn als in 1930. We zouden dan in 2030 nog maar vijftien uur per week moeten werken.

Lange tijd zag het er naar uit dat we in die droom zouden slagen. Maar in de jaren tachtig kwam de krimp van de werkweek knarsend tot stilstand. Geld werd niet meer in tijd, maar in spullen omgezet. In Nederland krimpt de werkweek sinds 1990 niet meer. Drie kwart Nationale Enquête Arbeidsomstandigheden 2012 van de werknemers gaat gebukt onder hoge tijdsdruk, een kwart werkt structureel over en één op de acht kampt met burn-out klachten. Werk en vrije tijd zijn ook steeds moeilijker van elkaar te scheiden.

En toch, minder werken, voor welk probleem is het niet de oplossing?

• Stress? Onderzoekers van de Universiteit van Cambridge concludeerden in 2010 dat een kortere werkweek dé manier is om gezonder en gelukkiger te leven.
• Slecht onderwijs? Nergens krijgen kinderen zo weinig les als in Finland. En nergens scoren ze hogere resultaten.
• Klimaatverandering? Een recent rapport windt er geen doekjes om: een wereldwijde verschuiving in de richting van een kortere werkweek zou de CO2-uitstoot, deze eeuw nog, kunnen halveren.
• Ongelukken? Overwerk is dodelijk. Er worden meer fouten gemaakt tijdens lange werkdagen. Chirurgen die te hard werken schieten vaker uit, militairen die te weinig slapen schieten vaker mis.
• Emancipatie? Landen met de kortste werkweek scoren steevast het hoogst in de emancipatieranglijstjes.

Een kortere werkweek betekent niet dat we minder gaan doen. Integendeel, de OESO schat de waarde van al ons onbetaald werk (huishouden, mantelzorg, vrijwilligerswerk) nu al op de helft van het bbp. En als we dat onbetaalde werk dan belonen met een Onvoorwaardelijk Basisinkomen[2], dan hebben we het financiele probleem ook opgelost. Nu is de vijftienurige werkweek alsook het basisinkomen nog een droom, een hersenschim, een utopie.  Maar in de afgelopen eeuwen zijn er heel wat utopieën verwezenlijkt.

Bron: http://www.beurs.com/2013/10/04/we-hebben-de-oplossing-voor-bijna-alles-gevonden-minder-werken/31957

• [1] https://decorrespondent.nl/3/de-oplossing-voor-bijna-alles-minder-werken/133611753-4a467314
• [2 ] http://basisinkomen.eu

Ook leuk om te lezen: http://www.spitsnieuws.nl/archives/binnenland/2012/06/meer-luieren-minder-werken