Voor veel mensen is de onderklasse een vreemde wereld, onze politiekers praten wel veel over hen, maar nooit met hen.
Maar nu bestaat YouTube en onderklassers kunnen filmpjes maken over hoe het leven is, niet verbloemt door het handige werk van TV maatschappijen.

https://www.youtube.com/watch?v=hRq3z3ZgEGE

Bullshit Jobs in de Psychosociale Sector.

Waar het filmpje over gaat klinkt misschien nogal verwarrend, ja, als iemand toen had gevraagd aan die sociaal assistentes waar ze mee bezig waren, gingen ze geen duidelijk antwoord kunnen geven.
Verklarende woordenlijst voor Nederlanders en andere onwetenden:

• Dop: in Vlaanderen noemen we iemand die dopt, een dopper is, iemand die werkloosheidsuitkeringen trekt en elke maand een meestal blauwe kaart in de brievenbus van de vakbond moet steken.
• OCMW: Openbaar Centrum Maarschappelijk Welzijn
  In iedere Vlaamse stad is er een OCMW, veel bejaardentehuizen zijn van het OCMW, ook enkele sociale woningen en nog andere dingen.
  Er bestaan ook OCMW uitkeringen die door de steden worden betaalt.
• Ook artikel 60: mensen die niet kunnen doppen, kunnen een tijd in de rusthuizen werken en dan kunnen ze weer doppen.
• VDAB: Vlaamse Dienst ArbeidsBemiddeling
  Men doet daar goede beroepsopleidingen, maar een ander deel van de VDAB is een soort bezigheidstherapie voor sociaal assistenten en psychologen.

Transcript:

Als er mensen zijn die een beter alternatief dan onvoorwaardelijk basisinkomen kunnen vinden, dan mogen ze me dat gerust zeggen.

Ik heb gemerkt dat er heel wat bullshit jobs zijn in de psychosociale sector.

Uitkeringstrekkers hebben belangrijke functies in de bullshit job business.

Uitkeringstrekkers houden de bullshit job business in leven, willen of niet, ze worden ertoe onder dwang verplicht.

Een andere heel dubieuze functie is dat ze door hun nutteloosheid de nutteloosheid van de bullshit jobs in de psychosociale sector verbloemen.

Heel dubieus nietwaar?

Die mensen in de psychosociale sector willen zich nuttig voelen, door uit te leggen aan die uitkeringstrekkers, hoe nutteloos hun leven toch is.

Die mensen van de psychosociale sector houden, bewust of onbewust, de uitkeringstrekkers afhankelijk van de bullshit job business.

Het is nu eenmaal zo, we zijn dat systeem gewoon, maar soms loopt de bullshit echt de spuigaten uit.

In deze filmpjes ga ik eens zeggen wat ik 15 jaar geleden heb meegemaakt van bullshit in de psychosociale sector.

Heb zelfs een bullshit rechtszaak gehad en de bedoeling van die rechtszaak was om uit te leggen dat hun bullshit geen bullshit was.

Ja, de vraag is wat is bullshit en wat is geen bullshit?

Daar moeten we eens goed over nadenken.

—-

Ik kom uit het West-Vlaamse stadje Tielt, waar de meeste mensen best aangenaam zijn, maar zoals in Vlaamse steden, gelooft men daar ook nog in de 19de eeuwse arbeidsethiek.

Als je een betaalde job hebt is alles in orde, als het nu een bullshit job is of niet.

Maar het is toch wel dubbelzinnig.

Als je een bullshit jobje hebt, dat is aangeboden door de sociale diensten, dat men in de volksmond noemt: “eenjobjeomdedoppertjesvanstraattehouden”.

Dan is het toch niet echt in orde.

Ik neem het de mensen wel niet kwalijk dat ze dachten dat er heel wat kosten aan mij waren omdat ik moeilijk een normale bullshit job vond.

Want eerlijk gezegd, dacht ik ook soms dat er wat kosten aan mij waren.

Maar heb heel wat gekke toestanden meegemaakt, zodat ik niet kan ontkennen dat er heel wat kosten zijn aan het arbeidsbeleid.

Tot het volgende filmpje.

Bullshit Jobs deel 2

https://www.youtube.com/watch?v=eSitcg5gJOk

Transcript deel 2

Begin 21ste eeuw zag ik het enorm zitten.

Dankzij artikel 60 had ik een basisinkomen en kon ik en had ik de courage om avondlessen te volgen en ook eens te verhuizen.

Maar het was geen onvoorwaardelijk basisinkomen.

Mensen die vinden dat er voorwaarden moeten zijn, begrijpelijk, maar dan zou het wel duidelijk mogen zijn, welke voorwaarden.

Woonde enkele maanden in Gent, was bezig met het tweede jaar van mijn avondlessen horlogemaken en bedrijfsbeheer en ontving dan een brief van de VDAB Gent.

Dacht toen, misschien hebben ze een job voor mij, of misschien niet, eens gaan dus.

Moest een kletske doen met een knorrig madamke.

Toen dacht ik, ga ze maar haar praatje laten doen en dan saleutjes.

Ja, borderline times.

Dat was bezig met de indruk, “ik moet niet van je weten”, maar ze stuurde me wel constant briefjes, zodat ik moest afkomen.

In die VDAB briefjes is te lezen dat je moet komen, of je wordt zonder inkomen gezet.

Waar ik toen niet op lette, was de titel: “interview”.

Toen had ik geen TV, maar later toen ik TV had en Phara de Aguirre zag, dacht ik: dat VDAB madamke was ook zo graatmager en had ook hetzelfde kapsel.

Oké, pubers die kleding dragen zoals hun favoriete popster, mannen die het soort koffie drinken zoals hun favoriete filmster, vrouwen die met een auto rijden zoals hun favoriete sportster.

Maar hogere studies gedaan en het niet echt doorhebben dat een TV interview met een geslepen politieker iets anders is dan een kletske met een dopper in een VDAB kantoor…

Toen ze in een van die “interviews” vroeg wat ik al had gedaan van jobs, was ze plots enorm geïnteresseerd in die artikel 60.

Ze ging eens bellen naar die sociaal assistente van het OCMW Tielt.

Ze kon wel heel vlug telefoonnummers vinden, ik was al enorm verbaasd daardoor.

Toen ze had neergelegd, was die sociaal assistente van Tielt volgens haar nog een beetje kwaad omdat ik te traag werkte, maar toen zei ze nog iets te duidelijk dat ze niet eens wist dat ik in Gent woonde.

In een ander “interview”, zei ik dat ik avondlessen volgde.

Haar reactie was heel kleinerend als ik me ga blijven bezighouden met zulke dingen.

Toen ik heel duidelijk zei: “JA”.

Toen stopte ze plotseling met intimideren, ze was zelfs vriendelijk.

Als ze van het begin beleefd was geweest, had ze ook haar doel bereikt, maar haarzelf niet zo te kijk gezet.

Bullshit jobs deel 3

https://www.youtube.com/watch?v=W0Y91u3-uNw

Tot het volgende filmpje.