Een wereldwijde werkmacht van Artificiële Intelligente robots (AI-bots) die samenwerken met bureaukrachten (white collar workers)
We hebben nog niets gezien als het gaat om de impact van technologie op de arbeidsmarkt.
Automatisering heeft arbeidskracht (blue collar worker) geherdefinieerd en de mondiale economie hervormd. Nu gaat de technologie hoger gekwalificeerde banen vervangen. Wat betekent dit allemaal voor de toekomst van werk? Lees verder
De campagne van de Zwitserse Volksinitiatief voor Basisinkomen (Schweizer Volksinitiative zum Grundeinkomme) heeft brede belangstelling gewekt van de media. Het voorstel is wordt niet alleen belachelijk gemaakt, het wordt ook bestreden. Bijvoorbeeld: “Het basisinkomen beroofd mensen van vrijheid” in de in de NZZ (Neue Zürcher Zeitung) “Ja voor de luiheid” in de TagesAnzeiger , “Uitgewerkt?” in Der Zeit. Wat wordt er uitgedrukt in dergelijke titels? Wat zijn de achterliggende redenen voor de tegenargumenten? Naast de duidelijke tegenstanders als Roger Köppel, uitgever van de Weltwoche en Christoph Mörgeli, partijstrateeg bij SVP (Zwitserse volkspartij) melden zich ook mensen zoals de linkse econoom en voormalig prijsbwaker Rudolf Strahm “Een zoete droom dat onvoorwaardelijke basisinkomen” met licht misleidende argumenten. Lees verder
keynes en zijn vrouw
In het allerminst gezegende jaar 1930, volop Grote Depressie, bestond het John Maynard Keynes erin een extreem optimistisch essay te schrijven. ‘Economic Possibilities for our Grandchildren’ was niets minder dan een voorspelling van het paradijs op aarde. Was Keynes, de briljantste denker van toen, even de trappers kwijt? Lees verder
Over het basisinkomen en ondernemerschap. Oude documenten bevatten nog steeds voldoende informatie om relevant en bij de tijd te zijn. Hier een document uit 1993 jaren geschreven door B. Nootenboom, toenmalig hoogleraar externe organisatie aan de faculteit Bedrijfskunde, Rijksuniversiteit Groningen. Thans hoogleraar in Tilburg. Lees verder
Werknemers hechten vooral aan de sociale aspecten van het werk. De omgang met collega’s en een goede teamspirit op het werk zijn het allerbelangrijkste, naast een goede sfeer. Collegialiteit scoort daarmee hoger dan de inhoud van het werk en de uitdaging die dat biedt. Lees verder
Mens, van vlees en bloed,
De afgelopen tijd hebben wij veel reacties van jullie mogen ontvangen. Deze hadden betrekking op de ‘Brief naar de bank’ die wij op 11 juni jl. aan een grote groep Nederlanders ter beschikking hebben gesteld. Het was hartverwarmend zoveel goedkeuring én afkeuring te mogen ontvangen, want iedereen die gereageerd heeft, heeft toch de moeite genomen om er zich in te verdiepen. Voor diegenen die het weten willen: zo’n 80—85% van de reacties was min of meer in lijn met wat wij geschreven hebben, de overige 15-20% was afwijzend tot vernietigend te noemen, hoofdzakelijk door de oordelen die wij mensen uit onze vooringenomenheid vormen. Dat is allemaal heel begrijpelijk. Wat wij zeggen is ook naadje, het zet een aantal ‘zekerheden’ duidelijk op losse schroeven. Maar de stabiliteit was al ver te zoeken. En precies dat heeft ons gemotiveerd om te doen wat we doen. Dat is ook datgene wat we onze kinderen meegeven: zoek zelf jouw richting. Doe wat goed voelt en láát wat onjuist of onzuiver aanvoelt. En bovenal: handel ernaar. Pas dan wéét je wat iets met je doet. Ondervind het en je bezit het empirische bewijs.
Ik beloof
Wij hebben altijd onze twijfels gehad over geld en de ware, zuivere betekenis ervan. We hebben ons zéér intensief geconfronteerd met allerlei geld gerelateerde zaken. Geld verdiend, geld uitgegeven, op allerlei manieren. Gespaard en verbrast. Vaak hoorden we dat ‘geld moet stromen, want het is ook energie’. Wij zien dat weer als een manier om er maar mee om te moeten gaan, want wat is de werkelijke energie van geld?.
Deze waarheid is tot ons doorgedrongen: geld IS schuld. Geld is gecreëerd met de gedachte dat je ergens een schuld hebt uitstaan en dat je deze moet inlossen. Geld is een pressiemiddel. Omgaan met geld – in welke vorm dan ook – is het dragen van schulden. Dat is de heersende energie. Wanneer je iets betaald (wat betrekking heeft op prijs en niet opwaarde), betaal je namelijk niet werkelijk. Je ruilt, en dan meestal het ruilmiddel zelf in plaats van zelf iets van waarde er tegenover te zetten. Maar ja, daar kan de belastingdienst dan weer niks mee en daarop kun je niet parasiteren…
Bij het overhandigen of overboeken van geld verklaar jij alleen dat je beloofd te betalen omdat er arbeid is geleverd, waar een prijs voor staat. Dat is het enige wat het middel kan: de belofte uitdelen, ‘jij hebt iets tegoed van mij’. Met andere woorden:
hoe méér geld je hebt,
hoe méér je kunt beloven ,
hoe méér schuld je uit hebt staan.
Het is daarnaast verleidelijk om te denken dat schuld daarnaast de prijs is die vooral de rijken te betalen hebben, omdat zij parasiteren op anderen en schaarste creëren, maar dat is volgens ons niet geheel terecht, afgezien van een kleine groep die wel degelijk weten hoe de vork in de steel zit…
Schuldvraag
Waarom moeten we, omdat iemand iets voor ons doet, iets terugdoen? Hoezo: zijn we zo aan hem/haar iets verschuldigd? Wat geeft die persoon dan werkelijk? Of waartoe is die persoon dan werkelijk in staat iets te geven?
De mensen die afkeurend tot vernietigend reageerden hebben dit ook tot hun stokpaardje gebombardeerd: wanneer je iets krijgt moet je er iets voor teruggeven of voor gedaan hebben, anders heb je er geen recht op het te ontvangen. Wie heeft dat toch verzonnen? En waarom houden we die achterhaalde gedachte in stand? Wij zeggen: wanneer je iets geeft wat je niet missen kunt, moet je het zelf houden. Wanneer je iets geeft om er iets voor terug te krijgen, dan neem je. Geld is een probleem geworden op een existentieel niveau, want wanneer we niet leren onvoorwaardelijk te geven zullen we NOOIT leren te ontvangen. Terwijl dat wel onze taak is als mens. Anders zullen we nooit ons volledige potentieel leren te benutten noch de waarde van de andere mens van vlees en bloed kunnen zien.
Waarde
Arbeid heeft waarde en de ruil daarvan, moet voldoende zijn. Met geld houden en werken we verschillen in de hand. Volgens de economie staat waarde namelijk gelijk aan de prijs van iets. Dat is absoluut niet waar. De prijs van iets vertegenwoordigd tegenwoordig niet alleen meer haar feitelijke waarde, maar vooral de onnatuurlijke toegekende of toegevoegde waarde. Noem het winst, belasting, krediet of iets anders. Bedrijven die winst maken, doen dit vanwege dreigende schaarste. Wat ze niet begrijpen is dat zij daarmee die schaarste creëren. Een ander moet namelijk meer waarde leveren dan dat hij ervoor in ruil krijgt. Derden die niet zelf de waarde gecreëerd hebben, parasiteren vervolgens ook nog eens op die waarde. Banken parasiteren op jouw en mijn waarde, op jouw en mijn eigendommen en hebben hun eigen schimmige spel ontwikkeld om onze waarde zéér geraffineerd te verhandelen om er zelf beter van te worden. Dit hebben wij inzichtelijk gemaakt door haar praktijken – haar verdienmodel – aan de kaak te stellen. Kijk voor een volledige opsomming hoe het een en ander in zijn werk gaat op DEZE LINK.
Door het parasieten-spel achter de schermen neemt de hoeveelheid geld in die kringen toe, terwijl diegenen die werkelijk waarde door arbeid leveren steeds minder krijgen. Dat is de andere schaarste die geld veroorzaakt: tekort door sparen. Terwijl schaarste eigenlijk niet bestaat, want er is altijd vraag en altijd aanbod naar gelang het aantal mensen op aarde.
Een ‘systeem’ wat voorziet in alles wat een mens werkelijk nodig heeft om te leven, heeft een onbegrensd potentieel en heeft zijn basis in gelijkwaardigheid. Zo komt niemand ooit tekort.
Géén strijd
Wat ons – Linda en mijzelf – al ons leven lang motiveert is ‘verder’. Goed, nu weten we dit, leuk en aardig, maar hoe nu verder? Onze levens bestaan uit een voortdurende afwisseling van tevredenheid en ontevredenheid, waarbij ontevredenheid de weg verder opent en tevredenheid een gebrek aan nieuwsgierigheid oplevert. Wij omarmen de ontevredenheid, omdat deze ons een les leert. Je moet ernaar handelen, anders kom je een in staat van ‘tevredenheid’ wat een staat is die tot vastgeroestheid en onwetendheid leidt, ergo zie; ‘de staat van de wereld’. Wij voeren dan ook onder geen beding een strijd tegen de bankenwereld of tegen geld of tegen personen. Dat is stilstand.
Werken, in loondienst of anders, voor geld leidt tot niets. Want wie dient het? Ons in ieder geval niet, maar wij zijn wel diegenen die dat – volgens de maatschappij – moeten doen. Dit systeem is door ons allen gecreëerd, wat precies de reden is waarom het niet ‘stroomt’. Het is tegennatuurlijk dat een mens die lichamelijke arbeid verricht dezelfde lunchtijd heeft als een mens achter een bureau. Of dat ze even lang werken. Denken we daar wel eens over na? Het is krom, net als dat deze personen verschillende inkomens hebben… maar wel allebei evenveel waarde leveren. De economie IS krom omdat deze de waarden stuurt en controleert op basis van veel meer factoren dan waarde alleen. Wij realiseren ons ook dat het geldsysteem voor velen nut lijkt te hebben. Dat het een houvast biedt, ook al heeft men inzicht verkregen in deze zichtbare beperkingen. We begrijpen dat het voor lang niet iedereen zo werkt, als voor ons. Dat hoeft ook niet.
De 5 elementaire levensbehoeften van de mens waar we ondanks alles recht op hebben zijn: Eten en drinken in de buik, een dak boven het hoofd, veilige leefomgeving en kleding om het lijf. Als ik dit, om als mens hier op aarde te kúnnen leven moet hebben, wie heeft er dan bedacht dat ik hiervoor moet betalen? Waarom moet ik hiervoor iets doen? Waarom moet ik het verdienen te leven? Welk mens is beter of meer dan een ander om dat te bepalen voor een ander?
Maar overgave
Wij hebben ons overgegeven en bijna alles los gelaten. De laatste eindjes zullen spoedig volgen. Er is een grenzeloos vertrouwen voor in de plaats gekomen. Wij volgen de onwrikbare, niet beïnvloedbare wetten van de natuur. Een leven leiden met de minste moeite doordat vrijwel alles vanzelf kan gebeuren. Het mag stromen omdat het stroomt. Er is een belangrijke deur dicht. De deur van zonden en schuld, pas goed genoeg te zijn wanneer je voldoet aan de normen en waarden die ons zijn opgelegd.
Wij voeren alleen handelingen uit die natuurlijk stromen. Zijn we moe dan slapen we, hebben we honger dan eten we. Dat zijn dingen die wij kunnen verantwoorden, naar onszelf, naar dit stoffelijke lichaam omdat het dan stroomt. De meest aangename situatie voor ons is er een die niet wij creëren, maar die wij herkennen omdat deze er is en niet langer belemmerd wordt door de dingen die zogenaamd moeten terwijl ze ons niet dienen.
En zo heeft iedereen van vlees en bloed het recht zijn leven te leiden naar zijn eigen kunnen en weten. Dit is niet discutabel. Iedereen mag leven naar zijn eigen overtuigingen, hoe deze ook moge zijn.
Geluk is het enige wat zich vermenigvuldigd, als men het deelt.
Alexander en Linda Israël
Bronnen:
http://www.ont-moeting.eu
http://www.klokkenluideronline.nl/artikel/15619/moedig-gezin-weigert-bank-te-betalen-2
Anno 2011 zou die maatschappelijke ruimte in de zin van stereotiepe verwachtingen, expliciete plichten en impliciete gedragsregels ongetwijfeld een thema zijn geweest. Zij lijkt namelijk steeds verder te krimpen – onder andere door een beeldvorming, die heen en weer schiet tussen Zwitserleven en geraniums. Maar hier beperken we ons verder tot de (on)vrijheden die voortvloeien uit de manier waarop onze samenleving wordt georganiseerd – door bijvoorbeeld wetgeving en subsidieregelingen. Deze zogenoemde structurele ruimte kromp al toen de ‘dubbele vergrijzing’ op de politieke agenda verscheen, maar dat is versneld door de crisis. Lees verder
De economische en sociale problemen in onze maatschappij worden niet veroorzaakt door de vrije markt, maar door bemoeizucht van de Staat. Een welvarende, sociale en vredelievende wereld is alleen mogelijk als we het juk van de Staat van ons afschudden en kiezen voor vrijwillige samenwerking. Lees verder
Een heerlijk, verlokkend woord is ‘Vrijheid’ — een woord, voor honderdduizenden mannen en vrouwen in onze tijd het inbegrip van al hun verlangens en aspiraties — een woord, misschien het zoetst klinkende van alle woorden voor de jonge arbeiders die zich in De Zaaier aaneensloten om zich voor te bereiden tot de strijd. — Ja, Vrijheid, dat is het wat zij willen, wat geheel het proletariaat wil; al zijn streven, zijn strijd, zijn inspanning, gaat naar dat doel. En daarom klinkt dat woord voor ons zo machtig, overstelpend en zoet. Lees verder
Andreas Popp, ondernemer en manager, is bekend geworden door een aantal lezingen in de financiële economie. De expert in financiële systemen en macro-economie wordt gekenmerkt, doordat hij ingewikkelde relaties in de economie en eenvoudig en begrijpelijk kan communiceren. Als senator van de Internationale Orde van Justinianus, is hij ook zeer actief met lobbyen voor een verandering in de wereld van de juridische systemen die een ongelooflijke mate van eenzijdige uitbuiting van arme landen in staat te stellen. Bekijk de film in de Duitse taal, zonder ondertitels:
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.