Terwijl ze kiezen voor het verdeel en heers principe, weten onze nationale en Europese overheden heel goed met wat ze bezig zijn: zondebokken zoeken.

Toen Paul Lafargue[1] zijn pen ter hand nam om zijn meesterwerkje ” recht op luiheid”[2] te schrijven, werd dit toen beschouwd als een soort (clowneske) nabootsing, een provocatie, een uitdaging ook gericht op het deftige establishment van de productiviteit die hij altijd maar vastere voet zag krijgen rondom hem.Nochtans, dertig jaar later na het verschijnen van dit werk, is zijn boodschap pertinenter dan ooit, is het krachtiger en wijst het op nieuwe uitdagingen, nog meer dan toen hij ermee bezig was. Lees verder →