Anno 2011 zou die maatschappelijke ruimte in de zin van stereotiepe verwachtingen, expliciete plichten en impliciete gedragsregels ongetwijfeld een thema zijn geweest. Zij lijkt namelijk steeds verder te krimpen – onder andere door een beeldvorming, die heen en weer schiet tussen Zwitserleven en geraniums. Maar hier beperken we ons verder tot de (on)vrijheden die voortvloeien uit de manier waarop onze samenleving wordt georganiseerd – door bijvoorbeeld wetgeving en subsidieregelingen. Deze zogenoemde structurele ruimte kromp al toen de ‘dubbele vergrijzing’ op de politieke agenda verscheen, maar dat is versneld door de crisis. Lees verder →